Σωστή ή λάθος η χρήση tablet στα σχολεία;

Άρθρο του Αθηναϊκού Πρακτορείου

Διαθεματική εργασία στο θέατρο των Εκπαιδευτηρίων Δούκα

Πριν από τρεις ημέρες οι καθηγητές Πληροφορικής εξέδωσαν μία ανακοίνωση για να υπερασπιστούν τη χρήση των νέων τεχνολογιών στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αφορμή ήταν ένα παλαιότερο άρθρο του επικεφαλής του τομέα Παιδείας του ΟΟΣΑ στην ηλεκτρονική έκδοση του BBC.

Στην παρέμβασή του ο κ. Αντρέας Σλέιτσερ υποστήριζε ότι η χρήση τάμπλετς και ηλεκτρονικών υπολογιστών στην τάξη όχι μόνο δεν βοηθά, αλλά ενδέχεται να έχει αρνητική επίδραση στις επιδόσεις των μαθητών.

Το στέλεχος του ΟΟΣΑ κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα με βάση τη διεθνή μαθητική αξιολόγηση PISA του Οργανισμού, που γίνεται κάθε τρία χρόνια σε 15χρονους μαθητές. Ανάλογο είναι και το συμπέρασμα του Μπενεντέτο Βερτέκι, ενός από τους πιο γνωστούς παιδαγωγούς στην Ιταλία. Ο κ. Βερτέκι, καθηγητής Πειραματικής Εκπαίδευσης στο ιταλικό πανεπιστήμιο Roma 3, δήλωσε στον ιταλικό Τύπο ότι η εκτεταμένη χρήση υπολογιστών και διαδικτύου στο σχολείο δεν εξασφαλίζει καλύτερες επιδόσεις των μαθητών. Αντίθετα, διαπιστώνεται ότι η τεχνολογία συμβάλλει αρνητικά στην ικανότητα των παιδιών να γράφουν σωστά, να γράφουν ορθογραφημένα, αλλά ακόμη και να χρησιμοποιούν το ψαλίδι. Συνέπειες υπάρχουν και στην απομνημόνευση, αφού «η τεχνολογία οδηγεί τα παιδιά να σκέπτονται ότι μπορούν να βρουν την απάντηση έξω από τις αποθήκες μνήμης του εγκεφάλου τους».

..Κατερίνα Αγγελάκη - Ρούκ.

Γράφω πάντα πρωί. Γράφω πάντα λυπημένη.
Αισθάνομαι ένα κενό και αυτόματα έρχεται το ποίημα σαν φάρμακο.
Ποτέ δε με παίδεψαν οι λέξεις.
Είχα απόλυτη πίστη σε αυτές, και τώρα ακόμη περισσότερη.
Καμιά συνταγή δεν υπάρχει στην ποίηση. Κάποια στάδια μόνο.

Στάδιο πρώτο: Πρέπει να έχεις κάτι ποιητικό μέσα σου,
το οποίο μπορεί να γεννηθεί από κάτι που συνέβη στη ζωή σου.

Δεύτερον και πολύ σημαντικό να έχεις ένα περιβάλλον που βοηθάει.
Εγώ είχα την τύχη να μεγαλώσω με έναν πατέρα
που ήταν πολύ μορφωμένος, μια μητέρα που λάτρευε την ποίηση,
και φυσικά τον νονό μου τον Νίκο Καζαντζάκη.
Κάτω από τη σκιά του έζησα.

Είμαι γέννημα ενός λάθους.
Τρεις εβδομάδες αφού γεννήθηκα προσβλήθηκα από σταφυλόκοκκο.

Αν είχα γεννηθεί έξι μήνες μετά,
θα είχε ανακαλύψει ο Φλέμινγκ την πενικιλίνη, που θα με έσωνε,
και δε θα είχα ταλαιπωρηθεί στη ζωή μου.
Για έξι μήνες...
Πλήρωσα ακριβά το εισιτήριο στη ζωή με την αναπηρία που έχω.

Από εκεί και πέρα όμως, πήγαν όλα καλά.
Είχα τους ιδανικούς γονείς,
τον ιδανικό σύντροφο, τον Βρετανό Ρόντνεη Ρούκ,
το ιδανικό σπίτι στην Αίγινα.
Δεν αισθάνθηκα ότι κάτι μου οφειλόταν και δεν μου δόθηκε.

Ο Καβάφης με σημάδεψε από πολύ νωρίς.
Αυτό που με τρέλαινε στον θαυμασμό
ήταν ότι κάθε λέξη είχε σοφία και ουσιαστική ποίηση.

Δεν πρόδιδε η μία την άλλη. Σαν δίδυμες αδερφές.
Η σοφία και η ποίηση.

Δεν ξέρω πως θα είχα χειριστεί την αναπηρία μου
αν δεν έγραφα ποιήματα.

Υποσυνείδητα χρησιμοποίησα την ποίηση για φάρμακο.
Για να αντέξω την αναπηρία μου.

Άλλοι έχουν τη θρησκεία, άλλοι έχουν τα παιδιά τους,
εγώ έχω την ποίηση.

Έχω μια αόριστη θεματική στο μυαλό μου,
πιάνω το μολύβι και ξαφνικά
η μία λέξη βγάζει άλλη μία λέξη και η επόμενη βγάζει άλλη,
και στο τέλος βγαίνει το ποίημα.
Έτσι γράφω.

Δεν ξέρω τι θα πει ματαιοδοξία.
Δε θυμάμαι ποτέ να έχω γράψει κάτι για να τυπωθεί.

Κι έπειτα ήμουν τυχερή με επιτυχίες από την πρώτη εμφάνιση,
στα δεκαεφτά μου χρόνια.
Οπότε, δεν υπήρχε λιβάδι για να φυτρώσει η ματαιοδοξία.

Όμως, τώρα τελευταία,
με ενοχλεί αφόρητα η λύσσα για προβολή των νέων.
Εγώ ήξερα ότι,
όταν γράφεις ποίηση δεν περιμένεις τίποτα.

Δίνω τα πάντα, τα ποιήματά μου, τις διακρίσεις μου,
Όλα,
προκειμένου να ξαναπάρω τα νιάτα μου πίσω.

Τα γηρατειά δεν καταπίνονται εύκολα.
Με πληγώνουν.
Όσο καλές και να είναι οι συνθήκες, πλησιάζεις στο τέλος.

Η ιδέα του μέλλοντος σε εμπνέει, σε σπρώχνει μπροστά.
Η ηλικία μειώνει την ιδέα του μέλλοντος.

Είμαι 80 ετών. Έχει τελειώσει το τρίπτυχο.
Η ιδέα του θανάτου με δηλητηριάζει.

Όπως είπε κάποιος μεγάλος,
δύο πράγματα δε μπορείς να κοιτάξεις κατάματα.
Τον ήλιο και τον θάνατο.
.
.

..Κατερίνα Αγγελάκη - Ρούκ..

Ποδοσφαιρακι