Ακριβή μου επιμόρφωση!

Η υποκατάσταση της θεσμικής δωρεάν επιμόρφωσης με σεμινάρια όπου οι συνάδελφοι καταβάλουν δίδακτρα το κόστος των οποίων κυμαίνεται ανάλογα με το κοστολόγιο του κάθε διοργανωτή είναι φαινόμενο πρόσφατο και εξαιρετικά σοβαρό.
     Το φαινόμενο παρουσιάσθηκε σε μεγάλη κλίμακα με την εισαγωγή των Ερευνητικών Εργασιών στην Α’ Λυκείου πριν δύο χρόνια. Οι επιμορφωτικές ανάγκες που δημιουργήθηκαν με τις Ερευνητικές Εργασίας ήταν και είναι πολύ μεγάλες γιατί οι ΕΕ προέρχονται από μια εκ διαμέτρου διαφορετική παιδαγωγική παράδοση από το κυρίαρχο παιδαγωγικό μοντέλο. Οι συνάδελφοι κλήθηκαν να δουλέψουν ερευνητικά και συνεργατικά έχοντας ελάχιστη υποστήριξη σε επίπεδο επιμόρφωσης. Ο ΟΕΠΕΚ λίγο πριν σταματήσει τη λειτουργία του είχε διοργανώσει δύο διήμερα σεμινάρια (Ιούνιο και Οκτώβριο 2011) στα οποία επιμορφώθηκαν μόλις 2500 εκπαιδευτικοί. Στη συνέχεια η θεσμική δωρεάν επιμόρφωση σίγησε. Τότε ακριβώς εμφανίζεται ένα πλήθος φορέων οι οποίοι προσέφεραν επιμόρφωση με δίδακτρα για τους συμμετέχοντες.

            

      Ταυτίζοντας τις Ερευνητικές Εργασίες με τον γενικό όρο «project» πολλοί φορείς ακόμη και κάποιοι που δεν έχουν σχέση με την τυπική εκπαίδευση υλοποίησαν και υλοποιούν σεμινάρια προσελκύοντας την πελατεία τους ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς που αναλαμβάνουν Ερευνητικές Εργασίες στο Λύκειο. Η προβληματική κατάσταση που διαμορφώνεται έχει πολλές πτυχές. Η πρώτη και προφανής αφορά στην επιστημονική και παιδαγωγική επάρκεια την οποία έχουν αυτά τα σεμινάρια. Οι Ερευνητικές Εργασίες περισσότερο και από ερευνητική διαδικασία είναι παιδαγωγική πορεία προς την κριτική σκέψη με συγκεκριμένες φάσεις υλοποίησης και διδακτικά εργαλεία. Εξίσου, αν όχι πιο σημαντικό όμως και από το περιεχόμενο των σεμιναρίων είναι το γεγονός ότι η παρακολούθηση τους προϋποθέτει την καταβολή διδάκτρων για τους συμμετέχοντες. Το ύψος των διδάκτρων σε μερικές περιπτώσεις είναι συμβολικό και σε άλλες καθόλου ευκαταφρόνητο. Σε κάθε περίπτωση όμως η αμειβόμενη επιμόρφωση σε συνδυασμό με την έλλειψη δωρεάν θεσμικής επιμόρφωσης καθιερώνει σιγά σιγά στη συνείδηση της εκπαιδευτικής κοινότητας το γεγονός ότι η επιμόρφωση κοστολογείται. Δεδομένου ότι η επιμόρφωση κατατάσσεται πια στις άμεσες προτεραιότητες των συναδέλφων με την επαγγελματική επισφάλεια να εισβάλει και στο δικό μας κλάδο είναι πολύ συχνό το φαινόμενο να επιζητείται η παρακολούθηση επιμορφωτικών σεμιναρίων τόσο για ουσιαστικούς όσο και για τυπικούς λόγους. Λόγω της έλλειψης δωρεάν επιμόρφωσης οι συνάδελφοι αναγκάζονται να πληρώνουν τέτοιου είδους σεμινάρια μειώνοντας ακόμη περισσότερο τις συρρικνωμένες αποδοχές τους.

          Τα ιδιωτικά επί πληρωμή σεμινάρια είναι ενάντια σε κάθε έννοια συναδελφικής και κοινωνικής αλληλεγγύης. Παραδίδουν ένα ακόμη δημόσιο αγαθό και μια θεσμική υποχρέωση της πολιτείας στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Σύρουν τους συναδέλφους στη μοναδική προσφερόμενη επιμόρφωση.

Την περυσινή χρονιά, την πρώτη χρονιά αρκετών αλλαγών στην εκπαίδευση, παράλληλα με τα επ’ αμοιβή σεμινάρια οργανώθηκαν και πολλά άλλα κυρίως για τις Ερευνητικές Εργασίες με πρωτοβουλία μεσαίων στελεχών της εκπαίδευσης στα οποία η προσέλευση ήταν εντυπωσιακή. Τα σεμινάρια αυτά ήταν δωρεάν για τους συμμετέχοντες και χωρίς αμοιβή για τους επιμορφωτές. Διοργανώθηκαν προκειμένου να στηρίξουν τις ανάγκες των συναδέλφων που ανέλαβαν Ερευνητικές Εργασίες έστω στη μικρή κλίμακα που μπορούσαν.

       Η διεκδίκηση θεσμικής επιμόρφωσης και η περιθωριοποίηση των πληρωμένων σεμιναρίων θα πρέπει να είναι βασικό αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Της Κατερίνα Μπαζίγου     

Από την Αυγή (Παιδεία και Κοινωνία), 7/4/2013