Πέρασες. Και τώρα τι;

Photo: Menelaos Myrillas / SOOC

Η φοιτητική ζωή είναι σύμφωνα με πολλούς «τα τέσσερα καλύτερα χρόνια της ζωής του ανθρώπου». Όλοι μάχονται και επιθυμούν διακαώς να καταφέρουν να αποκτήσουν μια θέση στα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας. Μελέτη ενός ή και περισσότερων χρόνων μπορούν να εξασφαλίσουν μια τέτοια θέση. Ωστόσο οι περισσότεροι αγνοούν τι ακριβώς θα συναντήσουν.
«Ψαρωμένοι» φοιτητές που χωρίς να το παραδεχτούν νιώθουν άσχημα για την αποχώρησή τους από την γονική εστία, αλλά γεμάτοι αισιοδοξία, πίστη και ελπίδα πως θα κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα, θα ολοκληρώσουν τις σπουδές και θα βγουν στο κυνήγι της εργασίας, προσέρχονται για εγγραφή στη γραμματεία των σχολών τους. Αυτό που σκέπτονται και που θέτουν ως στόχο τους όλοι οι φοιτητές είναι η δημιουργία ενός μεγάλου (τουλάχιστον στην αρχή) κύκλου γνωριμιών ώστε να αποκτήσουν μια σταθερή παρέα που θα τους συντροφεύει καθ' όλη τη διάρκεια της φοιτητικής τους ζωής, και ίσως και για το υπόλοιπο της ζωής εν γένει.

Αυτό που τους ενθουσιάζει περισσότερο από οτιδήποτε και που τους παρέχει αισιοδοξία είναι ότι έχουν την ευκαιρία να αρχίσουν μια «καινούρια ζωή», να χτίσουν μια ζωή από το μηδέν. Απαλλαγμένοι, τρόπον τινά, από τις γονικές νουθεσίες παίρνουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Αρχίζουν να αναλαμβάνουν υποχρεώσεις και να γίνονται υπεύθυνοι. Με σταθερό «μισθό» καθορίζουν τις επιθυμίες τους, στις οποίες θέτουν όρια.
Οι νέοι φοιτητές πλάθουν μια νέα ζωή. Η φοιτητική ζωή στην αρχή της είναι tabula rasa. Ένα λευκό χαρτί. Αποφασίζουν οι ίδιοι τι χρώματα θα χρησιμοποιήσουν και τι θα σχεδιάσουν πάνω σε αυτό. Τα χαρακτηριστικά της ηλικίας τους είναι τα κατάλληλα για να μη διστάσουν να κάνουν επιλογές, να πάρουν ρίσκα που σε οποιαδήποτε άλλη φάση της ζωής τους θα φοβόντουσαν ή θα σκεπτόντουσαν περισσότερες φορές να πάρουν.
Όλοι βλέπουν τη φοιτητική ζωή ως μια ευκαιρία και μια αφορμή να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και τις κλίσεις τους. Υπάρχει ασυγκρίτως περισσότερος ελεύθερος χρόνος ώστε να ασχοληθούν με τα ενδιαφέροντά τους, με τα οποία φυσικά ούτε καν τολμούσαν να ασχοληθούν κατά τη διάρκεια της μαθητικής ζωής.
Κάπως έτσι περνούν τα δυο πρώτα χρόνια της φοιτητικής ζωής. Το δεύτερο ημίχρονο της φοιτητικής ζωής, ως είθισται να λέγεται, αρχίζει ουσιαστικά από τη στιγμή που έκαστος φοιτητής επανέρχεται στην πόλη σπουδών του για την εξεταστική του Σεπτέμβρη μπαίνοντας στο τρίτο έτος. Στα δυο εναπομείναντα χρόνια ο φοιτητής επικεντρώνεται ακόμη περισσότερο στη σχολή του, τα μαθήματα της οποίας συνήθως γίνονται πιο απαιτητικά.
Από χρονιά σε χρονιά το μυαλό και η σκέψη του κάθε φοιτητή ωριμάζουν ταχύτατα. Από τον αυθορμητισμό και την έπαρση φτάνουν στη βαθύτερη και πιο ώριμη σκέψη. Γίνονται έτοιμοι να αρχίσουν μια ακόμη νέα ζωή. Μια ζωή καθ’ ολοκληρίαν δική τους. Μια ζωή που θα στηρίζουν σε δικό τους μισθό. Μια ζωή με όνειρα και ανοιχτούς ορίζοντες. Μια ζωή στην οποία οι ίδιοι και μόνο θα έχουν δικαιοδοσία και μια ζωή στην όποια καμιά θέση δεν έχει η μιζέρια.
Η φοιτητική ζωή πάνω απ’ όλα μαθαίνει στον άνθρωπο να στηρίζεται στα δυο του πόδια. Να θέτει στόχους και να τους καταρρίπτει. Να κυνηγά την επιτυχία, την αναγνώριση. Να πιστεύει στον εαυτό του, να μην τα παρατάει στην πρώτη δυσκολία. Αναπτύσσει την τάση για δημιουργικότητα και σε καμιά περίπτωση δεν επιτρέπει στη μιζέρια και το άγχος να πάρουν θέση στην ψυχή των ανθρώπων.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Πηγή:http://www.protagon.gr/