Βράβευση ερευνητικής εργασίας

3ο Βραβείο για την ταινία της Α΄ Λυκείου Φρανκφούρτης

     Μια ταινία γεμάτη συναίσθημα, κατάθεση ψυχής παιδιών, που ξεριζώθηκαν από το οικείο κοινωνικό περιβάλλον της Ελλάδας και βρέθηκαν λόγω της οικονομικής κρίσης με τις οικογένειές τους στη Γερμανία, γυρίστηκε από τους μαθητές της Α’ τάξης του Ελληνικού Λυκείου Φραγκφούρτης στο πλαίσιο του νέου μαθήματος Ερευνητική Εργασία – Project. Το σενάριο της ταινίας βασίστηκε σε συνεντεύξεις μαθητών που μετανάστευσαν τα τελευταία χρόνια στη Φρανκφούρτη και στο ποίημα του Καβάφη ¨ΙΘΑΚΗ¨.

         Η ταινία βραβεύτηκε στον Πανελλήνιο Μαθητικό Διαγωνισμό Ταινιών Μικρού Μήκους με τίτλο : “Ένας πλανήτης … μια ευκαιρία”. Συμμετείχαν συνολικά 180 ταινίες, βραβεύτηκαν μόλις οι 14.       Η ταινία Ιθάκη … am Main πήρε το 3ο Ειδικό Βραβείο του διαγωνισμού. Στις 6 Ιουνίου 2012 έγινε η επίσημη βράβευση των ταινιών στην Αθήνα και το Σεπτέμβριο η ταινία, θα είναι υποψήφια στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Δράμας.

        Η νοσταλγία, η ανασφάλεια, ο πόνος, ο φόβος για το μέλλον,   η δυσκολία της αποδοχής του διαφορετικού, γίνεται εικόνα. Ο αγκαθωτός δρόμος της μετάβασης των μαθητών από τη μέχρι τώρα πατρίδα τους, στην νέα πραγματικότητα και τα συναισθήματα που τα συνοδεύουν, παρουσιάζονται και γίνονται κατανοητά στον κάθε έναν . Όπως λέει η Αθηνά, 3 χρόνια στη Γερμανία « Θέλουμε να δείξουμε τι ακριβώς περάσαμε…. Γιατί δεν έχει σκεφτεί κανένας πόσο δύσκολο ήταν αυτό για εμάς, το να αλλάζεις την πατρίδα σου.»

      Η Μαρίνα συμπληρώνει « Είναι πολύ δύσκολες οι αλλαγές. Αλλάζει η ζωή, οι άνθρωποι, αλλάζουν τα πάντα.». Δεν μπορεί να αφήσει ασυγκίνητους και να μη δημιουργήσει συνειρμούς στο θεατή και ειδικά στο μετανάστη ή ομογενή οι ατάκες «πρέπει να αφήσω πίσω μου την παιδική ηλικία και να γίνω πιο υπεύθυνη» αλλά και « σε αυτή την απέραντη πλατεία είμαι εγώ. Τί ζητάω να βρω; Τί κάνω; Φυσικά άμα είχα και την παρέα μου, θα μπορούσα και εγώ να τα χαρώ όλα αυτά» Η καθηγήτρια Φιλόλογος και υποδιευθύντρια του Ελληνικού Λυκείου της Φρανκφούρτης, από τους κύριους συντελεστές της ταινίας μαζί με τα παιδιά,κα. Χρύσα Κεχαγιά λέει στον Ευρωπολίτη:

          Ο τίτλος της ταινίας είναι ένα λογοπαίγνιο, βασίστηκε στο ποίημα του Καβάφη ¨ΙΘΑΚΗ¨ και στο Frankfurt am Main. Είναι η Φρανκφούρτη η Ιθάκη μας; Τα παιδιά αυτό αναρωτήθηκαν σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων. Αν μπορεί αυτή η πόλη να γίνει ο προορισμός για μια καινούρια ζωή ή η Ελλάδα είναι η Ιθάκη τους; Τέλος πάντων ποια είναι η Ιθάκη τους;

           Η ταινία πραγματεύεται τη ζωή τεσσάρων παιδιών που ήρθαν πρόσφατα από την Ελλάδα στη Γερμανία . Η ομάδα μου πήρε συνεντεύξεις από αυτούς τους μαθητές, κατέγραψε εμπειρίες, τα συναισθήματα, τις σκέψεις τους. Πώς τους φάνηκε η πόλη, πώς τους φάνηκε το ξερίζωμα από την Ελλάδα εάν ήταν επιλογή τους ή όχι, εάν συμφωνούσαν, πώς αισθάνθηκαν γι΄ αυτό, πώς αισθάνονται τώρα. Καταγράφηκαν όλες οι συνεντεύξεις και μετά βάση των συνεντεύξεων αυτών φτιάχτηκε το σενάριο. Το σενάριο δεν είναι μυθοπλασία, δεν είναι ψεύτικο βασίζεται σε φράσεις και στα λόγια των παιδιών. Μέσα από αυτή την ταινία το ζήτημα που προκύπτει είναι του άπατρη Οδυσσέα και όχι του Οδυσσέα ταξιδευτή. Ο φαύλος κύκλος αυτού του ταξιδιού ¨πηγαίνω στη Γερμανία και σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να ήμουνα Ελλάδα, γυρίζω στην Ελλάδα και θέλω να γυρίσω πίσω στη Γερμανία¨. Τα παιδιά ήδη ζούνε σε αυτή την κατάσταση.»

         Στην ερώτησή μας για την ομάδα εργασίας πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η συνύπαρξη των μαθητών που έχουν γεννηθεί, μεγαλώσει στη Γερμανία και μαθητών που ήρθαν πρόσφατα από την Ελλάδα μας είπε:« Στην ομάδα συμμετείχαν 18 μαθητές οι 9 ενεπλάκησαν στο γύρισμα της ταινίας. Η ομάδα των 9 είναι μικτή ομάδα, έχει τέσσερα παιδιά που έχουν γεννηθεί, μεγαλώσει εδώ και τα υπόλοιπα πέντε έχουν έρθει από την Ελλάδα. Ήταν μια πολύ σπουδαία εμπειρία για όλους τους γιατί και τα παιδιά που γεννήθηκαν εδώ, μπόρεσαν και είδαν με ένα διαφορετικό μάτι τη φυγή και την ένταξη του ξένου στην πόλη τους. Διαπραγματεύτηκαν λίγο και τα δικά τους συναισθήματα τί κάνουν αυτά εάν γυρίσουν στην Ελλάδα! Διαπραγματεύθηκαν λιγάκι και τα συναισθήματα τους για τη χώρα τους, γιατί μπορεί να έχουν γεννηθεί εδώ αλλά τα περισσότερα με πάθος δηλώνουν ότι γι΄ αυτούς η πατρίδα τους είναι μόνο η Ελλάδα. Η ταινία βοήθησε την ομάδα ολόκληρη να γίνει ένα σώμα. Μοιράστηκαν συναισθήματα και εμπειρίες. Έτσι μπόρεσαν τα παιδιά που ήρθαν από την Ελλάδα να βρουν καινούργιους φίλους και τα παιδιά από εδώ άνοιξαν την αγκαλιά τους στα καινούρια »

Όσο για τα γεγονότα που βιώνει η μαθητική οικογένεια με τη ψήφιση του νόμου 4027 και την αναγνώριση- βράβευση ενός λυκείου από τη Γερμανία σε Πανελλήνιο διαγωνισμό, είναι σε πλήρη αντίθεση με τις αποφάσεις της Ελληνικής πολιτείας στο εάν πρέπει και πώς θα συνεχίσει η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό « Με την ταινία τα παιδιά φώναξαν το φόβο τους που είναι μήπως κλείσει το σχολείο. Εγώ το ίδιο στη βράβευση μίλησα για το φόβο αυτό. Διαβεβαιώσεις, λόγια αγάπης ακούστηκαν από όλους στο υπουργείο, στην ουσία όμως είχαμε δυσάρεστες εξελίξεις. Όλοι οι καθηγητές του σχολείου φεύγουν, το σχολείο αδειάζει.»
Πηγή: totalpress365